89/5/18
6:27 ع
یادمه بچه که بودم همیشه بخاطر اینکه زمین رو نگاه نمی کردم زمین می خوردم و دست و پام زخمی می شد...
پدرم می گفت: خیلی سر به هوایی... اما من از این که آسمون رو نگاه کنم لذت می بردم... حتی اگه دست و پام زخمی می شدن...! اما الان... دیگه دلم نمی خواد سر به هوا باشم... چون می دونم اگه بخورم زمین دلم زخمی می شه...
خسته شدم...، تمام سنگ فرش های خیابون رو از حفظم...
دلم واسه آسمون یه ذره شده...